بدانید که این قرآن خیرخواهی است که در آن غَشّی نیست؛ هدایتگری است که گمراه نمیکند و سخنوری است که دروغ نمیگوید. هیچکس با این قرآن همنشین نمیشود مگر آنکه هنگامی که از نزد آن برمیخیزد، فزونی یا کاستی در او حاصل شده است: فزونی در هدایت یا کاستی در کوردلی. بدانید که برای احدی پس از قرآن کاستی نیست و نه قبل از قرآن بینیازی. پس برای درمانِ دردهای خود از آن شفا جویید و در گرفتاریهای خود از آن کمک گیرید که در آن شفای از بزرگترین دردها است و آن کفر و نفاق و گمراهی است. با این قرآن خدا را طلب کنید و با دوست داشتنِ آن به سوی او متوجّه شوید. مبادا با این قرآن خلقِ خدا را طلب کنید چرا که بندگان با هیچ چیز بمانند قرآن به سوی خدا متوجّه نمیشوند. بدانید که قرآن شفاعتکنندهای است که شفاعتِ او پذیرفته میشود و سخنگویی است که مورد تأیید واقع میشود. هر کس قرآن در روز قیامت از او شفاعت کند، شفاعتِ قرآن در حقّ او پذیرفته میشود و هر کس قرآن در روز قیامت از او سعایت کند، سعایتِ قرآن در خصوص او پذیرفته میشود. همانا ندادهندهای در روز قیامت ندا میدهد: «آگاه باشید که هر کِشتکنندهای گرفتارِ کِشت و عاقبت کردار خویش است جُز کِشتکارانِ قرآن»؛ پس از کِشتکاران و پیروان قرآن باشید و آن را رهنمای بر پروردگار خود قرار دهید. قرآن را خیرخواه خود بدانید، آرای خود را در مقابل آن متّهم بدانید و خواهشهای خود را در مقابل آن ناسره و مغشوش بینگارید