اغلب سازمانهای بزرگ امروز دریافته اند که بخاطر مهارتها و تجارب نیروی انسانی شان موفق خواهند بود و نه بخاطر سیستم های فیزیکی و مکانیکی، و اگر نتوانند سطح علمی و تخصصی نیروهای انسانی در سازمان را بالا ببرند قطعاً از بازار جهانی کنار گذاشته خواهند شد. با توجه به اینکه در سازمانهای خصوصی رقابت حرف اول را می زند مبحث مدیریت دانش به عنوان اصلی ترین فاکتور کسب مزیت رقابتی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است ولی در موسسات دولتی با توجه به بی معنا بودن رقابت، چندان به موضوع مدیریت دانش توجه نشده است، اما با توجه به پیشرفت سازمانهای دولتی در سایر کشورها و ارتباطات بین المللی در بین سازمانهای جهان که به نوعی جهانی سازی تجارت و ارتباطات هم به آن گفته می شود باعث می شود تا ناخواسته سازمانهای دولتی در کشور بسوی ایجاد سازمانهای دانش محور روی آورند.
در ایران اسلامی امروز، آنچه که بیش از همه به پیشرفت تمام سازمانها و در نهایت کل سیستم کشور کمک می نماید، استفاده از تجربیات و دانش مدیران باتجربه و انتقال آن به نسل بعدی و جلوگیری از آزمون و خطاها که همواره ضررهای جبران ناپذیری را به جامعه تحمیل نموده است، خواهد بود.