قبول مجرمیت بهعنوان یک سیاست ارفاقی نسبت به بزهکاران را میتوان از زاویههای مختلف موردبررسی قرارداد. در این پژوهش تلاش شده است تا با رویکردی فراگیر جنبههایی اصلی این موضوع یعنی، جنبههای نظری و عملی آن مورد بررسی قرار گیرد تا علاوه بر شناسایی چارچوب این مفهوم و بنیانهای نظری، جلوهها و آثار آن برای فرد و جامعه بیان شود.
پژوهش حاضر درصدد است تا ضمن پیشنهاد گنجاندن موضوع قبول مجرمیت در قالب یک یا چند ماده در قوانین جزایی کشور (آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات) راهکارهایی برای تدوین برنامهای متناسب با پذیرش مجرمیت برای بازپروری بزهکاران و بازگشت سالم به جامعه (اصلاح و بازپروری مجرمین) و همچنین کاهش تکرار جرم ارائه نماید.