معرفی، خرید و دانلود کتاب نبرد تهمتن

دانیال در حالی که از روی کنجکاوی اخم هایش فرو رفته بود و گوشهایش تیز، گفت:«البته جمشید. تو بهترین دوستمی. چه پرسشی ذهنت رو درگیر کرده؟» جمشید گفت: «دانیال راستش تقریبا یک سالی میشه که فرق کردی! نسبت به دو سال گذشته صبر بالایی پیدا کردی! منو ببخش. البته منظورم این نیست که تو در گذشته آدم صبوری نبودی. فقط میخوام بگم اون موقع ها زود از کوره در میرفتی و در مقابل رفتار بد برخی زود واکنش نشون میدادی. فقط از روی کنجکاوی پرسیدم. به نظرم شجاع تر شدی!» دانیال با لبخندی بر لب و در حالی که سرش را به سمت راست کج کرده بود و با دقت به حرفهای جمشید گوش میداد، گفت: «ببین جمشید! تغییر بخشی از زندگی هستش. اگه تغییر رو از زندگی حذف کنیم انگار معنای زندگی رو تغییر دادیم. انگار که به جای زندگی بگیم ایستادگی یا ماندگی! ایستادگی اون هم نه از نوع مقاومت کردن، بلکه از نوع ترسیدن و جلو نرفتن!» جمشید گفت:«کاملا موافقم! و باید هم اینو بگم که در چهره ی تو مدت هاست به جای یک جوان، یک مرد پخته می بینم. میدونی که منظورم این نیست که پیر شده باشی. البته به نظر من حتی از ورودی های جدید دانشگاه هم جوانتری. اما منظورم اینه که چطور ممکنه تو یک مدت نه چندان زیاد اینقدر از لحاظ رفتاری صبورتر و آرام تر بشی؟! خوب بتونی خشمت رو کنترل کنی و مثل یک مرد رفتار کنی؟ تو کاملا فرق کردی دانیال! من این رو واقعا احساس میکنم.» دانیال گفت: «کاملا نه! اگه بخوای راستش رو بهت بگم.حرفم رو باور نمی کنی.» سپس خنده ای سر داد و دستی از روی دوستی به شانه های دانیال زد و گفت: «راستی از این همه تعریف و تمجیدی که ازم کردی ممنونم.»