دنیای معاصر را عصر «ارتباطات و اطلاعات» و «دوره تصمیمگیریهای راهبردی (استراتژیک) و هوشمندانه» میخوانند؛ روزگاری که تحولات، سرعت بیشتری گرفته است و در این «گذار عجولانه»، همهروزه فرایندها و سامانههای بیشماری از گردونه فناوری خارج میشوند. به دلیل ماشینزدگی، انسان بهتدریج از حوزه «انسان بودن» خارج میشود و همانند ماشین، بدون اخلاق و عاطفه در مسیر منافع تولید قرار میگیرد. در این میان، انسان مسلمان باید متوجه مسیر اصلیاش: «صراط مستقیم» باشد؛ چون نمیتواند بدون اخلاق و معنویت به آیندهای ایدهآل برسد و معلوم نیست سر از کدام «ناکجاآباد» درآورد. آنجا که فناوری غوغا میکند و انسان همه چیز هست جز انسان؟!
در این زمانه دیجیتالی که از سر و روی آن فناوری میبارد، برای اینکه از قافله درنمانیم میباید پابهپای تمام نهادها و سازمانهای فناوریمحور و بازیگران فعال «عصر اطلاعات»، در حرکت و تکاپو باشیم. باید همگی به صحنه بیاییم تا با رقابت جدی و عملی، آینده را آگاهانه تحقق ببخشیم. آیندهای روشن، آرمانی، ایرانی و اسلامی، که دور از دسترس هم نیست.