کتاب قدرت صبر
راهنمايی كوچک برای دست يافتن به نيرويی ژرف و قدرتی درونی

صبر، زینتِ دلاوران و شیردلان است!

آن هنگام که در دهکده کوچکی واقع در ایالت کرالا(۱) در جنوب هندوستان، به عنوان کودکی خردسال، رشد و پرورش می یافتم، مادربزرگ عزیزم، بیش تر از آن که با واژگان و جملات به تربیت و پرورش من بپردازد، با نوع و شیوه زندگی ای که پیش می برد، دروسی به من آموخت.
به همان اندازه، او همواره برای کسی که نیاز به اندکی اصلاح در رفتار و کردار خود داشت، با نهایت ملایمت، به گفتن یک ضرب المثل اقدام می ورزید. من اغلب جمله تکراری او را می شنیدم که به همه می گفت:«صبر، زینت دلاوران و شیردلان است!»
و این که صبر و شکیبایی، نشانه ای راستین و حقیقی برای شجاعت و شهامت و نیز همزمان، نمادی به همان اندازه واقعی برای عشق و محبّت است. برای آن که آدمی بتواند معلم و آموزگار خوبی باشد، نیاز به صبر و شکیبایی دارد؛ برای آن که آدمی بتواند یک پزشک خوب و قابل باشد، نیاز به صبر و شکیبایی است...
حقیقت این است که اگر شما بخواهید در کاری، بهترین قابلیت خود را آشکار سازید و یا بر هر کاری، فائق آیید، صبر و شکیبایی همانا ابزار و وسیله و امتیازی است که شما باید حتما از آن برخوردار باشید. و اگر شما بخواهید موجودات زنده ای را دوست داشته باشید، به مانند فرزندانتان، والدینتان، شریک زندگی تان، خواهران و برادران و همکاران و دوستان و آشنایانتان، وجود صبر و شکیبایی، به راستی یک ضرورت مهم است.
ممکن است شما فردی بسیار جذّاب، باشکوه، معروف، جالب توجّه و خوش قیافه باشید. ممکن است موجودی بلندقامت و بسیار خوبرو باشید، ممکن است دوست داشتنی و زیبا باشید و یا خلاصه هر آن چه را که دوست دارید، باشید. امّا بدون داشتن صفت نیکوی صبر و شکیبایی، به هیچ وجه نمی توان شما را به عنوان فردی که با عشق و محبّت آشناست، شناسایی کرد. زیرا فقدان صبر در وجودتان، به این معناست که شما از صفات نیک لازم در وجودتان بهره مند نیستید.
بسیاری از ما تمایل داریم بگوییم:«خب، به گمانم من از گروه «انسان های خوب» بیرون می مانم... زیرا صبر و شکیبایی هرگز از نقاط قوّت من به شمار نمی رفته است...»
آری، این درست است. تعداد بسیار معدودی از انسان ها، ذاتا و فطرتا با صفت نیکوی صبر به این عالم می آیند. به ویژه در این دوره و زمانه...
امروزه، به نظر می رسد که نوعی توطئه پنهانی و مخفیانه شکل گرفته است و تمدّن مدرن ما در جوامع بشری، پیوسته در تلاش است نقطه مخالف را به ما انساها، آموزش دهد:این که بی اندازه بی صبر و بدخلق و خشمگین باشیم و پیوسته بکوشیم با سرعت، «نفر اوّل» بشویم.
امّا به راستی یک زندگی بدون صبر و شکیبایی، چگونه حیاتی است؟
اگر ما پیوسته در نوعی حالت عصبی و خشمگینانه زندگی کنیم، داشتن یک عالم پول چه فایده ای خواهد داشت؟ به ویژه در ارتباط با رابطه ای که با نزدیکان و خویشاوندان خود خواهیم داشت. و یا اگر به خاطر همین خلق و خوی ناپسند، ما نتوانیم به درستی و صلح و آرامش، با اعضای خانواده مان، زندگی کنیم؟ پس دیگر به چه درد می خورد که عکس شما به عنوان فردی ثروتمند یا معروف یا سرشناس یا فرهیخته، بر روی جلد مجلات و روزنامه ها چاپ شود، اگر که نتوانید با باطن خودتان نیز صبور باشید...؟
آری، «صبر و شکیبایی، زینت دلاوران و شیردلان است»...
و به راستی چه فکر بکر و جالبی! این که هیچ اثری از هیچ شمشیر یا تفنگ یا هفت تیر یا مدال های افتخار نباشد، و فقط و فقط، صبر و شکیبایی وجود داشته باشد. ما به ندرت به این واقعیت پی می بریم که چه قدرت عظیمی در همین صبر پیش و پاافتاده نهفته شده است.
تمام انژری ای را که ما برای پرخاشگری و بدرفتاری با دیگران به هدر می دهیم، و یا در کارهای انتقام جویانه یا ستیزجویانه از میان می بریم و یا با بیان انواع جملات و سخنان نامهربان و یا در حالت خشم و نفرت از دست می دهیم تا موجب ناراحتی و اندوه و تاثر دیگران گردیم و یک عالم دردهای جسمانی و زخم معده برای خود ایجاد نماییم، باری، شما می توانید تمام این انرژی را تحت سلطه خود درآورید و آن را به یک انرژی مثبت و خلاّق و مثمرثمر مبدّل سازید. انرژی که با آموختن صبر و شکیبایی به دست می آید.