معرفی، خرید و دانلود کتاب اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه راه است

رومن گاری با کتاب «خداحافظ گاری کوپر» مشهور شد و بیشتر خوانندگان او را به عنوان رمان‌نویس می‌شناسند؛ اما او به رمان‌نویسی بسنده نکرد و در نوشتن داستان کوتاه هم طبع آزمایی کرده است. داستان‌های کوتاه رومن گاری داستان‌هایی هستند که کشش ارتباط با مخاطب را دارند و تقریبا بیشتر افرادی که رمان‌های او را دوست داشتند، از داستان‌های کوتاهی که نوشته است استقبال کرده‌اند. اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو رو به راه است عنوان یکی از مجموعه داستان‌های رومن گاری است که در ایران با ترجمه سمیه نوروزی منتشر شده است.

درباره کتاب اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه‌راه است

کتاب اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه‌راه است مجموعه‌ای از 5 داستان کوتاه اثر رومن گاری نویسنده‌ی فرانسوی است. این کتاب با ترجمه‌ی «سمیه نوروزی» در سال 1393 از سوی انتشارات چشمه راهی بازار نشر ایران شده است. سمیه نوروزی در مقدمه‌ی کتاب نوشته است: «مجموعه‌ی «پرندگان می‌روند در پرو بمیرند» شامل شانزده داستان است که یازده‌ داستان آن پیش‌تر توسط این‌جانب ترجمه و در مجموعه‌های «قلابی» و «مرگ» منتشر شده است. پنج داستان دیگر را حدود چهار دهه پیش از این، استاد «ابوالحسن نجفی» به فارسی برگردانده بودند، اما از آن‌جا که انتشار آن پنج داستان از سال 1357 متوقف شده بود، نسخه‌ای از آن در بازار این روزهای کتاب موجود نبود». خانم نوروزی بعد از این که خبری از بازنشر ترجمه‌ی آقای نجفی نشد به سفارش ناشر تصمیم گرفتند تا این داستان‌ها را بار دیگر ترجمه کنند تا مجموعه داستان‌های رومن گاری به صورت کامل در اختیار علاقه‌مندان قرار بگیرد.

کتاب اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه‌راه است شامل داستان‌هایی با عناوین

-پرندگان می‌روند در پرو بمیرند

-آدم پرست

-همشهری کبوتر

-اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو رو به راه است

-تاریخی‌ترین داستان تاریخ

و یک مصاحبه با رومن گاری که چند سال قبل از مرگ او انجام شده در انتهای کتاب می‌باشد.

ویژگی کتاب اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه‌راه است 

• داستان‌های این کتاب حجم زیادی ندارند و خواندن آن‌ها زمان زیادی نمی‌برد؛ بنابراین این کتاب به راحتی در قفسه کتاب‌های راحت و سریع خوان قرار می‌گیرند.
• پنج داستان حاضر از رومن گاری داستان‌هایی ساده از تنهایی، سرخوردگی، یاس و عشق است. زمان هر روایت مربوط به بعد از جنگ جهانی دوم است و نویسنده هر داستان را به شکل خطی و با زاویه دید دانای کل روایت می‌کند. به طوری که مخاطب احساس می‌کند در مقابل دوربین یک کارگردان قرار گرفته و از نگاه او شاهد حوادث است.
• فضاسازی، شخصیت‌پردازی و توصیفات پرمایه‌ی داستان‌ها باعث شده تا طنز پنهان رومن گاری در این داستان‌ها به وادی ظهور برسند. در داستان پرندگان می‌روند در پرو بمیرند (اولین داستان این مجموعه) این موارد مشهودتر است به طوری که بعد از خواندن این داستان خواننده متوجه قلم پر کشش و جذاب نویسنده می‌شود.
• زبان رومن گاری به شکلی است که گویی قصد تلنگر زدن به خواننده را دارد و با طنز تلخ خود داستان‌هایی قابل تأمل روایت می‌کند. شعاری که نویسنده می‌خواهد به گوش جهانیان برساند از دریچه این داستان‌ها شنیده می‌شود.

درباره رومن گاری

رومن كاتسف با نام مستعار رومن گاری، سال ۱۹۱۴ در شهر «ویلنا» در «لیتوانی» به دنیا آمد. او در چهارده سالگی همراه مادرش پا به فرانسه گذاشت و مقیم شهر نیس شد. در دانشگاه حقوق خواند و بعد در نیروی هوایی فرانسه دوره‌ي آموزش خلبانی گذراند و دست آخر به خدمت نیروی هوایی در آمد.

زندگی رومن گاری فراز و فرودهای زیادی داشته است. «تربیت اروپایی» عنوان اولین رمان او بود که در سال ۱۹۴۵ با موفقیت و استقبال بسیار خوبی مواجه شد و از آن زمان قلم رومن گاری برای نوشتن گرم شد. پا گذاشتن در عرصه سیاست این امکان را به او داد تا در شهرهایی چون صوفیه، لاپاس، نیویورک و لس آنجلس زندگی کند. نقل مکان کردن به شهرهای مختلف باعث شد تا او تجربیات زیادی کسب کند که هر کدام به شکل خاصی در داستان‌های او نمود پیدا کرد. در سال 1948 رومن گاری کتاب «رخت کن بزرگ» را نوشت و در سال 1956 موفق به دریافت جایزه‌ی گنکور فرانسه برای داستان ریشه‌های آسمان شد.

رومن گاری سال‌های زیادی از عمر خود را به نوشتن اختصاص داد. او نه تنها در سیاست بلکه در هنر فیلم‌سازی هم دستی بر آتش داشت و ازدواج او با جین سیبرگ هنرپیشه آمریکایی باعث شد تا گاری چند فیلمنامه بنویسد و کارگردانی دو فیلم را بر عهده بگیرد؛ اما دنیای سیاست دنیای گاری نبود. به همین دلیل در سال 1961 دنیای سیاست را برای همیشه کنار گذاشت.

یکی از نام‌های مستعاری که رومن گاری برای خود انتخاب کرده بود «امیل آزار» بود. او با این اسم توانست بار دیگر جایزه گنکور فرانسه را برای کتاب «زندگی پیش رو» از آن خود کند. رومن گاری تنها نویسنده‌ای است که توانسته به لطف نام مستعار دو بار این جایزه را بگیرد.

رومن گاری سال ۱۹۸۰ در پاریس خودکشی کرد. به گفته‌ی بسیاری از منابع خبری علت خودکشی او مرگ همسرش بوده که باعث رنج و تنهایی گاری شده بود. گاری قبل از مرگش یادداشتی از خود به جای گذاشت و در آن نوشت: «به خاطر همسرم نبود. دیگر کاری نداشتم... واقعا به من خوش گذشت، متشکرم و خداحافظ».

از دیگر آثار رومن گاری می‌توان به خداحافظ گاری کوپر اشاره کرد. این کتاب معروف‌ترین اثر رومن گاری است که بسیاری نام او را با این کتاب می‌شناسند.

«زندگی در پیش رو»، «ریشه‌های آسمان»، «مردی با کبوتر»، «مرگ و چند داستان دیگر»، «پرندگان می‌روند در پرو بمیرند»، «میعاد در سپیده‌دم»، «لیدی ال» و «قلابی» دیگر آثار رومن گاری هستند که برای خرید و دانلود در فیدیبو قرار گرفته اند.

در بخشی از کتاب اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه‌راه است می‌خوانیم

رفت بیرون توی ایوان تا دوباره بر تنهایی‌اش مسلط شود؛ تل‌ماسه‌ها، اقيانوس، هزاران پرنده‌ی مرده لابه‌لای شن‌ها، کرجی، زنگار یک تور ماهیگیری و گاه چندین شانه تازه: اسکلت نهنگ به گل نشسته، رد پاها، ردیف قایق‌های ماهی‌گیری در دوردست، آنجا که سفیدی جزیره‌های اگوانو با آسمان گلاویز می‌شد. کافه وسط تپه‌های شنی، روی چند تیرک چوبی قد علم کرده بود؛ جاده از صد متری‌اش رد می‌شد: صداش نمی‌رسید. پلکانی متحرک می‌آمد پایین سمت ساحل؛ از وقتی دو دزد از زندان اليما فرار کرده و توی خواب با ضربه‌های بطری از پا درش آورده بودند و صبح لاشه‌ى لايعقل‌شان را گوشه‌ی بار پیدا کرده بود، هر شب پل را بالا می‌کشید. آرنجش را تکیه داد به نرده‌ها و همانطور که داشت پرنده‌های افتاده روی شن را نگاه می‌کرد، سیگار اولش را کشید. چندتاشان هنوز بال بال می‌زدند. هرگز کسی نتوانسته بود برایش توضیح دهد چرا جزیره‌های وسط دریا را ول می‌کنند که بیایند توی این ساحل تا در ده کیلومتری شمال ليما جان بدهند: هیچ‌وقت نشده بود بروند سمت شمال یا جنوب اینجا؛ صاف می‌آمدند روی این باریکه ساحل شنی که طولش دقیق سه کیلومتر می‌شد. شاید مکان مقدسشان بود، مثل ۳ بنارس هند که مؤمنان می‌روند آنجا تا جانشان را هدیه کنند: می‌آمدند تا لاشه‌شان را بیندازند اینجا، قبل آن‌که جان از تنشان در رود. شاید هم قضیه ساده‌تر از این‌ها بود؛ پرندگان راستشان سینه را می‌گرفتند و از جزیره‌های گوانو که پر بود از صخره‌های سرد و عور پرواز می‌کردند: تا وقتی خونشان شروع می‌کند به ماسیدن و ته مانده جانی می‌ماند برای پشت سرگذاشتن دریا، برسند به ماسه‌های گرم و نرم. باید تن داد به این که همیشه یک توجیه علمی می‌زنند تنگ همه‌چیز این‌جور موقع‌ها می‌شود پناه برد به شعر و شاعری، به رفاقت با اقیانوس، گوش سپردن به صداش، ایمان آوردن به راز و رمزهای طبیعت.