کتاب مردان و رجزهایشان نشر انتشارات کتاب نیستان

در اصطلاح، می‌توان رجز را بر شعرهای حماسی‌ای اطلاق کرد که جنگاوران در میدان‌های نبرد می‌خوانده‌اند. معمولاً رجز ابیاتی کوتاه داشته و به صورت ارتجالی و بالبداهه در میدان کارزار سروده می‌شده است. از این رو، گاه خطاهای ادبی و دستوری هم در آن راه می‌یافته است. رجز نوعی از بحور شعر است، این بحر به سبب نزدیکی اجزا و کسر حروف آن بدین نام خوانده شده است. چون در آغاز آن، دو سبب خفیف (مُسْ + تَفْ) و پس از آن حرکتی خفیف واقع است، آن را رجز نامیده‌اند؛ چرا که در اصل، رجز یعنی آن که مرض در بدن شتر به حرکت افتد و سپس بازایستد. این مرض بدین سان است که ران‌های شتر به هنگام حرکت دچار لرزش و اضطراب گردند و سپس انبساط یابند.