معرفی، خرید و دانلود کتاب زندگی در بهروزی و کوتاهی زندگی

لهجه مرسوم تهرانی که چند دهه باعث فخر و مباهات برخی افراد بود و هست ،لهجه ای که در دربار زمان قاجار تولید و تکثیر شد و استفاده کننده ها ازین لهجه با تمسخر دیگران را دهاتی نامیدند. پارسی دری(همان که در افغانستان و تاجیکستان و خراسان و برخی دیگر شهرها و کشورها) هنوز استفاده میشود ، زبان دربار ساسانی بود و مردم هنوز در تلاش هستند انرا حفظ کنند تا بتوانیم حداقل ادبیات ایران زمین را درک و فهم کنیم.زبان پهلوی که دوستان منسوخ نامیدند ریشه ی پارسی دری ، کردی ،بلوچی ،گیلکی،آذری،انگلیسی،آلمانی،فرانسه بوده و برای فهم صحیح هریک ازین لهجه ها یا زبانها لازمست پارسی دری و قطعا زبان پهلوی را خوانده و فهم کنیم .یک سرکشی به کتاب های پروفسور جنیدی داشته باشید متوجه این موضوع میشوید. جناب کزازی هم به نوبه خود در حال احیای این زبان است اهمیت احیای این زبان از لحاظ تاریخی و فرهنگی به ویژه سیاسی و مسائل امنیتی برای زنده کردن امپراتوری ایران لازم و حیاتی مینماید. شاید بیان این مطالب کمی دور از ذهن خواننده باشد اما درخت که از ریشه خود جدا شود ، خشک میشود . اگر کمک نمی‌کنیم باعث دلسردی کسانی مانند جناب کزازی و جنیدی ها نشویم

نمیدونم چه اصرار بی جا و غلطی داریم ما توی این ملت و مملکت ، توی عصر و قرنی که ارتباطات مهم ترین ویژگی و نقطه قوت و قدرت شناخته میشه، ما میخوایم از همه جا دور افتاده و جدا و تک باشیم ... زبان و بیان وسیله ارتباطه و هرچی روان تر و قابل فهم تر باشه ارزشش بیشتره، اما چه اصراری هست که این مدل نویسنده ها و مترجم ها همش تلاش میکنن به سخت ترین و پیچیده ترین و ناآشنا ترین بیان ممکن، حرف بزنند رو من نمیفهمم... میخوان بگن خیلی ادبیاتشون خوبه یا چه کلمه هایی رو اونا بلدن که مردم عادی بلد نیستن؟ چرا واژه ها و ترکیب هایی که خیلی ساده برای همه قابل فهم هست رو استفاده نمیکنید؟ این نثر و سبک نوشتار برای امروز هیچ ارزشی نداره از نظر من... متنی ارزش داره که بتونه پیام رو به ساده ترین و شیوا ترین بیان ممکن به مخاطب منتقل کنه... این متن حتی برای مردم قرن ۹ و ۱۰ هم متن بی ارزشیه چه برسه به الان و قرن ۱۴

درود^_^ به نظر بنده شما کمی تهاجمی برخورد کردید این کتاب آنگونه توصیف کردید کلمات و واژگان ثقیل و سنگینی ندارد. من هفده ساله هستم و بارها این کتاب را مطالعه کرده ام بسیار مطالب پرمحتوایی دارد و نویسنده با نهایت شیوایی و رسایی سخن خود نگاشته!

اصلا درک نمی کنم این چه ترجمه ای هست. مهمترین ویژگی یک ترجمه خوب روان بودن اون و بالطبع قابل فهم بودنش هست. این متن به جای بیان مفاهیم به روشنی فقط تلاش کرده که سنگین و ادبی جلوه کنه به هیچ وجه ترجمه خوبی نیست

خواندن این کتاب را توصیه میکنم

ممنون