در کشورهای پیشرفته صنعتی، واحدهای «تحقیق و توسعه» به عنوان عاملی در جهت افزایش بهرهوری، بهبود کیفیت و روشهای ساخت و در نهایت بالا بردن قدرت رقابت اقتصادی واحدهای صنعتی و اقتصادی مطرح بوده و در سطح گستردهای به فعالیت میپردازند.
در کشور ما نیز برای بهبود و ارتقاء صنعت و استفاده از تواناییهای درونی آن، نیازی مبرم به راهاندازی و گسترش هر چه بیشتر «فعالیتهای پژوهشی» و «تحقیق و توسعه» وجود دارد. اگرچه اختصاص بودجه و راهاندازی واحدهای تحقیق و توسعه از سوی موسسات و شرکتهای صنعتی و تولیدی که در شرایطی غیررقابتی فعالیت میکنند سخت و غیرقابل توجیه میباشد. اما به نظـر میرسد برای رهایی از قید و بندهای اقتصادی کنونی و وارد شدن به عرصه اقتصاد بینالمللی، راهی به جز قبول الزامات اقتصاد رقابتی و توانا کردن واحدهای صنعتی از طریق فعال کردن بخشهای پژوهشی و تحقیقاتی وجود ندارد.