درباره اطوار اندیشه اسلامی از ایرانشهری تا متاله سبزواری
اصولاً، سرچشمه فلسفه اسلامی قرآن کریم است، و قرآن کتابی است دینی نه فلسفی، ولی به همه مسائل مشترک میان دین و فلسفه میپردازد. هم دین است و هم فلسفه، طبعا به مسائلی نظیر بحث از خدا و عالم، روح مجرد و تعلق روح و بدن به یکدیگر، خیر و شر، جبر و اختیار و حیات اخروی و دیگر امور پرداخته است، لاجرم در زمینه مفاهیمی چون بود و نبود، حقیقت و مجاز، جواهر و اعراض، سرآغاز و سرنوشت انسان، صواب و خطا، زمان و مکان، ثبات و تحول، و ابدیت و بقای روح بحث و بیان دارد.
قرآن حقایق کلی را در زمینه این مسائل شرح میدهد و با تشبیه و استعاره، مفاهیم ذاتا باریک و بغرنج رابه صورتی ملموس و مجسم بیان میکند. کتابی است سرشار از حکمت که بخشی از آن محکمات و اصول اساسی است که صریح و روشن بیان شده و بخشی دیگر متشابهاتاند که به رمز و کنایه برگزار شدهاند، نا دیده گرفتن محکمات و کندوکاو در اطراف متشابهات خیرگی است، چه هیچ کس جز خدا تأویل آنها را نمیداند ـ و البته برخی از استواران در علم.