کتاب فرهنگ زبانزدهای فارسی نشر انتشارات مازیار

زبان فارسی علاوه بر واژه‌ها، اصطلاح‌ها، کنایه‌ها، استعاره‌ها و مثل‌ها تعداد زیادی عبارت قالبی دارد که در موردهای ویژه به کار می‌روند؛ مانند تعارف‌ها، خوشامدگویی‌ها، دعاها، نفرین‌ها، دشنام‌ها، ستایش‌ها، تهدیدها، سپاس‌گزاری‌ها و متلک‌ها. این‌ها هنوز جایگاه واقعی خود را در مقوله‌های زبان‌شناسی‌های فارسی نیافته‌اند و گاه در میان ضرب‌المثل‌ها و زمانی در شمار اصطلاحات آورده می‌شوند، زیرا برخیشان از یک ضرب‌المثل، داستان، رویداد تاریخی یا شعر اقتباس شده‌اند. اما در صورتی که آنا را به درستی رده‌بندی نکنیم، گروه مستقلی را با ماهیتی متفاوت تشکیل می‌دهند، که کاربردهای ویژه‌ای دارند.

تا آنجا که مولف جستجو کرده است، نخستین بار در مجله‌ی ادبستان که در سال 1301 شمسی در مشهد منتشر می‌شد، از زبانزد تحت عنوان فرمول یاد شده است. به این صورت « جمله‌هایی هستند غالبا دارای فصاحت که دریک موردی به کار برده شده. » و ما انها را درنظایر آن مورد به کار میبریم، بدون اینکه زحمتی به خود بدهیم و یک جمله شبیه آن بسازیم. از آن جمله است: دست مریزاد، زنده‌باد، روز خوش، شب بخیر و امثال آن.