کتاب حرفهای خودمانی قیصر امین‌پور نشر انتشارات سروش

گفتم: چرا سخت بگیریم؟ ما که بلد نیستیم مثل سرمقالۀ مجلات بزرگ‌ترها، حرف‌های قلمبه سلمبه بزنیم. خوب است چند کلمه حرف خودمانی بزنیم. و این شد که نامش را هم «حرف‌های خودمانی» گذاشتیم. بعد گفتم: نکند موشک بزنند و حرف‌های خودمانی ما زیر آوار گم شود. بالای صفحه نوشتم: این حرف‌های خودمانی برای اولین شمارۀ سروش نوجوان است. هر کس آن را پیدا کرد، لطفاً برساند به مجلۀ سروش، به نشانی ... بعد هم آن را زیر بالش گذاشتم و خوابیدم. صبح که بیدار شدم، پیش از اینکه دوستان متوجه شوند و به کار کودکانۀ من بخندند، آن را خط زدم. بعد از آن هم سه نفر از دوستان (آقای خلیلی و غفارزاده و محسن سلیمانی) به جبهه رفتند و ما تنهاتر شدیم. حتی یادم می‌آید که در همان جبهه هم مطلب می‌نوشتند و برای مجله می‌فرستادند. خلاصه من که بیشتر «در حاشیه» مجله می‌پلکیدم، ولی دوستان خیلی زحمت می‌کشیدند تا اولین شماره درآمد، اما همین که درآمد هزار دستِ دوستی از دور دست ما را گرفتند.