کتاب خودمداری در نظام آموزشی شیرکوه محمدی نشر دانشگاه سمنان

کتاب حاضر بر این نگاه استوار است که فرایندها و مکانیسم‌های سازمانی و مدیریتی در نظام آموزشی ایران بر پایه‌ی خودمداری شکل گرفته‌اند. خودمداری، کنشی است که پایبند به سنت، اصل یا قانون خاصی نباشد و تنها پایگاهِ آن، فرد و خواسته‌های او است. در دنیای سازمانی نیز خودمداری، آن دسته از کنش‌ها و تصمیم‌گیری‌هایی است که چندان بر پشتوانه‌های علمی یا قوانین سازمانی و یا هویت یا سنت سازمانی خاصی استوار نیست. در همین راستا است که نه پاسخگویی به طبقه‌های اجتماعی اولویت دارند، نه جهت استراتژیک سازمان شکل بلندمدتی به خود می‌گیرد و نه چفت‌و بست‌های اثربخشی برای ضمانت اجرایی آیین‌نامه‌ها، قوانین و سیاست‌های سازمانی به چشم می‌خورد. آنچه اهمیت دارد، خودِ فرد است. آن فرد، در هر پست و جایگاهی که در نظام آموزشی باشد، تا زمانیکه سیاست‌گذار و تصمیم‌گیرنده باشد و تا جایی که قدرت داشته باشد می‌تواند خواسته‌ها و دیدگاه‌های خود را دنبال کند.