کتاب رهیافت حکمی به انقلاب اسلامی نشر انتشارات سروش

کتاب «رهیافت حکمی به انقلاب اسلامی»، هفت گفتار درباره رابطه و نسبت انقلاب اسلامی و مکتب فلسفی حکمت متعالیه است. در این مباحث تلاش شده است به این پرسش پاسخ داده شود که حکمت متعالیه چه جایگاهی در پیدایش انقلاب اسلامی برعهده داشته است و چگونه میتواند بهعنوان پشتوانۀ فکری _ فلسفی برای تحلیل انقلاب اسلامی موردتوجه قرار گیرد و بر اساس آن، بهعنوان یک رهیافت فلسفی ایرانی و اسلامی، با عنوان درآمدی بر نظریۀ حکمی انقلاب اسلامی، در کنار نظریههای تحلیلگران غربی، انقلاب اسلامی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد. بر این مبنا و البته بهطور ضمنی، روشن میشود که در استمرار و تداوم انقلاب اسلامی در قالب جمهوری اسلامی، این حکمت چه جایگاهی باید برعهده داشته باشد و خلأها و کاستیها چیست و چگونه باید به اولویتها و شعارهای اصیل انقلاب اسلامی بازگشت. مباحث ارائهشده در این مجموعه نشان میدهد که موضوع حاضر دغدغهای چندینساله برای نگارندگان بوده است. بهویژه اینکه در مباحث تحلیلی انقلاب اسلامی، بهجز رهیافت و نظریه فرهنگی که به استاد مرتضی مطهری و آیتالله سید محمدباقر صدر نسبت داده میشود، تقریباً هیچ نظریه و دیدگاه بومی دیگری از متفکران مسلمان معاصر و حتی آنان که در انقلاب اسلامی نقشی برعهده داشتهاند، مشاهده نمیشود. ازاینرو، به نظر میرسد بازخوانی این مباحث ازسویی در پی تبیین مکتب فلسفی پشتیبان انقلاب اسلامی است، و از سوی دیگر، در اندیشه آن است که شعارها و خواستههای اصیل و اساسی مردم در انقلاب اسلامی بار دیگر مرور شود و ظرفیتهای حکمت متعالیه برای تداوم و استمرار انقلاب اسلامی ترسیم شود. نجمه کیخا دارای دکتری علوم سیاسی و استادیار اندیشۀ سیاسی دانشگاه شهید بهشتی است. کتاب اخلاق و سیاست در حکمت متعالیه آخرین اثر اوست. شریف لک‌زایی دکتری علوم سیاسی دارد و دانشیار گروه فلسفۀ سیاسی پژوهشکدۀ علوم و اندیشه سیاسی است و کتاب‌های حکمت سیاسی متعالیه و اندیشۀ سیاسی امام موسی صدر در سال‌های اخیر از او منتشر شده است. پرسش از نسبت «حکمت متعالیه و انقلاب اسلامی» گرچه همواره چالش‌برانگیز بوده، در عین حال واجد ظرفیت‌هایی شگرف برای گشودن دریچه‌هایی نو به مطالعات انقلاب بوده است. نویسندگان این اثر به سبب تأملاتی که سال‌ها دربارۀ ظرفیت‌های مدنی حکمت متعالیه داشته‌اند کوشیده‌اند ضمن طرح پرسشی متفاوت صورت‌بندی تحلیلی متفاوتی از انقلاب اسلامی با ابتنا به ظرفیت‌های فلسفه صدرایی ارائه کنند. این کوشش، سرآغازی است برای دستیابی به یک «نظریه انقلاب» با رویکرد صدرایی.