کتاب قلعه حیوانات نشر اختر

بنجامین‌ پیرترین‌ و بی‌حوصله‌ترین‌ حیوان‌ مزرعه‌ بود. به‌ ندرت‌ حرف‌ می‌زد. وقتی‌ هم‌ حرف‌ می‌زد، معمولا غر می‌زد. به‌ عنوان‌ مثال‌ او می‌گفت‌: «خدا به‌ من‌ دم‌ داده‌ تا مگس‌ها را از خود دور کنم‌، ولی‌ ای‌ کاش‌ نه‌ مگسی‌ وجود داشت‌ و نه‌ من‌ دمی‌ داشتم‌». در بین‌ همه‌ حیوانات‌ تنها حیوانی‌ بود که‌ هرگز نمی‌خندید. اگر می‌پرسیدند چرا نمی‌خندد. در جواب‌ می‌گفت‌ موردی‌ برای‌ خنده‌ وجود ندارد. با وجود این‌، بدون‌ آنکه‌ آشکارا به‌ این‌ مطلب‌ اشاره‌ کند، به‌ باکسر تعلق‌ خاطر پیدا کرده‌ بود. باکسر و بنجامین‌ روزهای‌ یکشنبه‌ بدون‌ آنکه‌ حرفی‌ بزنند در چراگاه‌ کنار باغ‌، دوش‌ به‌ دوش‌ هم‌ می‌چریدند.