کتاب انگشت جادویی و داستان آسانسور بزرگ شیشه ای اثر رولد دال نشر پندار تابان

مزرعه‌ی آقا و خانم گرِگ چسبیده به مزرعه‌ی ما. آن‌ها دو بچه دارند که هر دو پسر هستند: فیلیپ و ویلیام. من بعضی وقت‌ها به مزرعه‌ی آن‌ها می‌روم تا با ویلیام و فیلیپ بازی کنم. من دختر هستم و هشت سال دارم. فیلیپ هم هشت ساله است. ویلیام سه سال بزرگ‌تر است. او ده سال دارد. چی؟ وای، چی گفتم! ببخشید، او یازده ساله است. هفته‌ی گذشته اتفاق بامزه‌ای برای خانواده‌ی گِرگ افتاد. سعی می‌کنم از سیر تا پیاز آن را برایتان تعریف کنم. آقای گِرگ و پسرهایش هیچ چیز را به اندازه‌ی شکار کردن دوست نداشتند. شنبه‌ها صبح تفنگ‌ها را برمی‌داشتند و برای شکار پرنده‌ها و حیوانات دیگر به جنگل می‌رفتند. حتی فیلیپ، که فقط هشت سالش بود، تفنگ داشت. من اصلاً از شکار کردن خوشم نمی‌آید. اصلاً تحمل آن را ندارم. اصلاً نمی‌توانم قبول کنم که آدم‌ها حق داشته باشند حیوانات را از بین ببرند، آن هم برای تفریح! این است که همیشه سعی می‌کردم جلوِ فیلیپ و ویلیام را بگیرم که این کار را نکنند. هر بار که برای بازی کردن به مزرعه‌شان می‌رفتم سعی می‌کردم با زبان خوش حالی‌شان کنم، اما آن‌ها فقط به حرف‌هایم می‌خندیدند. -از متن کتاب-