کتاب خواب در آثار شاعران ایران و نقاشان جهان نشر شهر پدرام

کلمه و تصویر از دیرباز دو نوع ابزار بیانی برای ارتباط میان انسان‌ها بوده است. از یک سو در هنرهایی مانند نقاشی، گرافیک و سینما بیشتر از تصویر و در هنرهایی مانند شعر، رمان و نمایش بیشتر از کلمه استفاده می‌شود. از سوی دیگر در سرزمین‌های مختلف از نظر پیشینهٔ هنری هنرهای کلامی و در سرزمین‌های دیگر هنرهای تصویری رواج و ارزش بیشتری داشته است. در سرزمین‌های شرق و به ویژه ایران، شاعران با ذوق و قریحه، کلمه را با سعدی، فردوسی، حافظ، مولوی و... به اوج رساندند. در سرزمین‌های غربی و به ویژه اروپا، نقاشان غربی با مکتب‌ها و سبک‌های مختلف هنری، ارزش‌های تصویری متعالی را به جهان عرضه داشتند. از هم‌نشینی دو نوع وسیله بیانی از دو سرزمین با فرسنگ‌ها فاصله و از دو تاریخ با فاصله چند قرن، ارزش‌های هنری جدیدی خلق خواهد شد مانند تلاقی دو دریا (مجمع البحرین) در تعبیر قرآنی آن و یا دو بی‌نهایت که انسان را به درک جدیدی از هستی می‌رسانند. از جمله موضوعات مطرح شده در قرآن، خواب و خواب دیدن (رؤیا) است که تنها در سوره‌ یوسف به سه نمونه رؤیای سرنوشت‌ساز اشاره شده است. با آن که خواب و رؤیا، بخشی از زندگی انسان است و یک سوم از عمر انسان در خواب سپری می‌شود و آدمی در عالم خواب با رؤیاهای گوناگون دست به گریبان است، اما هنوز اکثر مردم از حقیقت خواب و خواب دیدن بی‌خبرند. خواب، خواب دیدن و تعبیر رؤیا از دیرباز مورد توجه ملت‌ها بوده و هنوز نیز برای انسان‌ها حائز اهمیت است.