کتاب یک مسافر که در دلش غزل است نشر نادریان

گاهی نگفتن است که عین خیانت است ترس از نگفتن غم دل هم، جنایت است من راستش چگونه بگویم؟! هنوز هم با ذهن خوش­خیال، امیدم سعادت است شاید کنار تو همه­چی فرق می­کند انگار هیچ همهمه­ای نیست، ساکت است با تو تمام پنجره­ها باز می­شوند هر اتفاق ساده بیفتد، عنایت است میخواهمت، بمان که بماند قرار من این لحظه­های با تو نشستن، عبادت است می­لرزد از نبودن تو، دست­های دل تا حرف رفتن است، نگاهم به ساعت است با من بمان، اگرچه سفید است موی دل این راست گفتنم، مرض ترک عادت است با این مسافری که نرفته، بمان، نگو اصرارهای ساده­ی قلبم جسارت است