در ادوار پیشین تاریخ ایران، اعطای القاب و عناوین به درباریان و دولتمردان متداول بوده است. از کودک سه چهار سالۀ وابسته به دربار تا مردان و زنان میانسال صاحب لقب مي شده اند و این القاب که با دادن پیشکش به دست می آمده، وسیلۀ کسب مقام و تحصیل درآمد هم می شد، و گاه نیز از پدر به پسر منتقل می گردیده است.