در قرآن عدم ایمان به خدا ظلمی بزرگ قلمداد شده است. غیرمؤمنان گاه در این دنیا دچار انتقام الاهی شدهاند و بر آنها عذاب نازل شده است؛ آنها، در آخرت، بر بیایمانی خویش حسرت خواهند خورد و احتمالاً وارد دوزخ خواهند شد. «اما آیا این گزارهها معقول هستند؟ چطور ممکن است صِرف بیایمانی چنین پیامدهای سهمناکی داشته باشد؟ و چرا باید داشته باشد؟ شاید برای کسی ایمان به خداوند معقول نباشد! در دنیای معاصر تعیین سبک زندگی به تصمیمی فردی تقلیل داده شده است. دست خودتان است: میتوانید مؤمن باشید، میتوانید نباشید. شاید از فردا تصمیم بگیرید، بر خلاف امروز، به خداوند ایمان بیاورید. میتوانید این تصمیم را نگیرید. در دنیای امروز تصمیم شما محترم است. شما حق دارید سبک زندگی خود را انتخاب کنید». اما إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ. به راستی مخاطب این آیات کیست؟ مؤمنان؟ غیرمؤمنان؟ حق فردی چه میشود؟ به ویژه در دنیای مدرن، و به ویژهتر از منظر بروندینی، چگونه باید از این آیه و نظایرش دفاع کرد؟ سعید زیباکلام باز هم اثری چالشی و شیرین را خلق کرده است. کتاب سیاه از فراز اول شما را به تأمل فرو میبرد، ذهن شما را ورز میدهد و مسائل فوق و شبیه آن را با توجه به آیات قرآن میکاود.