برای تصویرسازی یک کتاب داستان میتوان از هنرمندهای گوناگون استفاده کرد. هر یک از این هنرمندان بر اساس سبک و نگاه خود موقعیت تازهای از فضای داستان را پدید میآوردند به نمایش میگذارند. در تصویرسازی برای واقعیتهای علمی هرچند نگاهی خلاق و پویا لازم است اما همراه آن دقت و توجهی نکته بینانه نیاز است تا واقعیتهای علمی همچنان که هست، به تصویر در آیند.
به بیان دیگر میتوان از خیال و تصور استفاده کرد اما در بسیاری از مواقع باید بر اساس تعاریف علمیاتی علمی، اقدام کرد. بنابراین نتیجهی کار هنرمندان مختلف باید دارای همگونیهای خاصی باشد. گاه تصویرگری علمی با هدف و سادهسازی، یک مفهوم صورت میگیرد، به خصوص در توصیف یک دستگاه پیچیده، فیزیولوژی با آناتومی اعضا میتوان ضرورت این هدف را به خوبی درک کرد.