امروزه، با توجه به آهنگ سریع تحولات و عرصه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و غیره بشر نیاز دارد تا براساس شرایط موجود تغییری در عرصه زندگیاش پدید آورد. چرا که ایجاد تغییرات عمیق فرهنگی و تغییر شیوههای زندگی بسیاری از افراد را در رویارویی با چالشها و مشکلات روزمره آسیب پذیر کرده است (ولی زاده و حسن وندی، ۱۳۹۱). بنابراین، زندگی در چنین شرایطی مهارتهای خاصی را طلب میکند، مهارتهایی که بتواند زیستن یعنی زندگی سالم و بانشاط، توأم با صلح و بالندگی و کار آموزی را به ارمغان آورد. آموزش این مهارتها قدرت سازگای و رفتار مثبت و کارآمد را افزایش میدهد. و در نتیجه شخص قادر میشود بدون این که به خود یا دیگران صدمه بزند، مسئولیتهای مربوط به نقش اجتماعی خود را قبول کند و با چالشها و مشکلات روزانه به شکل مؤثر روبرو شود (توزندهجانی و کمالپور، ۱۳۷۹).