ما باهوشیم. راستش خیلی هم شگفتانگیزیم. ولی عاشق بحرانیم. و خبر خوب اینه که این یکی مادر بحرانهاست. قطعاً اگه درست درکش نکنیم با پایان تمدنمون روبهرو میشیم. اما اگه درست بفهمیمش میتونه شروع دوبارهی تمدن باشه. و جذاب نیست که به نوههاتون بگید شما هم بخشی از این ماجرا بودید؟
میتونیم از این لحظه از بحران استفاده کنیم و بزرگترین سؤالات تکامل جامع رو بپرسیم و جواب بدیم. مثل «وقتی بزرگ شدیم، وقتی از این بلوغِ سردرگم عبور کردیم، جایی که فکر میکنیم محدودیتی وجود نداره و از توهم جاودانگی رنج میبریم، میخوایم چه چیزی باشیم.» خب وقتشه که بزرگ شیم، عاقلتر باشیم، آرومتر باشیم و ملاحظهگرتر باشیم. مثل نسلهای قبل از خودمون ما هم تو جنگ بزرگ خواهیم شد. اما نه جنگی بین تمدنها. جنگی برای تمدن، برای فرصتی استثنایی تا جامعهای قویتر و شادتر بسازیم.