احد دهبزرگی، شاعر دلآشنای شهر شعر و عشق و عرفان، بیش از هر چیز، به خاطر حضور گسترده و بامعنا در عرصه شعر آیینی و عاشورایی اشتهار دارد. اگرچه دهبزرگی، تمامی میادین شعر را بهخوبی تجربه کرده و در عرصههای متفاوت شعر همچون شعر اجتماعی سیاسی، عاشقانه، عارفانه، دفاع مقدس و حتی شعر کودک و نوجوان، حضوری درخور توجه داشته، اما تنفس او در فضای ادبیات دفاع مقدس و دلدادگیهایش در ادبیات آیینی و شعر عاشورایی، اتفاقی شایسته تعمق و تأمل است. تجربههای احد در شعر انقلاب و دفاع مقدس، تجربههای ارجمندی است. او پابهپای دفاع مقدس بالیده و سنگر به سنگر همپای رزمندگان، شعر دفاع مقدس را چونان زندگی تجربه کرده است. احد دهبزرگی صاحب شخصیتی چندوجهی است. حیات شخصی و اجتماعی او نیز، تشخصی پُردامنه، متنوع و پُربار دارد که او را از سایر همتایانش متمایز میکند. روح مردمی و ارتباطات وسیع انسانی و زندگی با تودههای مردم، باعث درک عمیق از جامعه و شناخت وسیع او از طبقات اجتماع و فرهنگ و سنن و رفتارهای اقشار مردم گردیده و همچون جامعهشناسی آموخته و سرشار از دقت نظر، تجربههای ارجمند اجتماعی و مردمی را برای او به ارمغان آورده است.
از طرف دیگر دلباختگی و قابلیت روحی او برای درک لذّتهای معنوی و تجربه عرفان نظری و حتّی عملی، شناخت وسیع از شعب عرفان و نحلههای مختلف به همراه پویندگی و تعهد عمل اجتماعی و مسئولیت دینی، به همراه تجارب پربار دوره معلمی و کار عاشقانه و سازنده با نوجوانان و جوانان، شخصیتی چندوجهی، منحصر و بهرهور از تفکری جاندار و نگاهی پخته و نافذ و همهسونگر را در او فراهم آورده که آثار آن در شناخت، تفکر و جهانبینی او بهروشنی نمایان است. او خردمندانه، تمامی این تجارب را به حکم فطانت ذاتی و درک شاعرانه در خدمت شعر و دغدغه ارجمندش، شعر متعهد آیینی، و بالندگی آن درآورده است.