معرفی کتاب‌های اریک امانوئل اشمیت

اریک امانوئل اشمیت کیست؟

اریک امانوئل اشمیت نویسنده، فیلسوف و نمایش‌نامه نویس فرانسوی-بلژیکی است که با نمایش‌نامه‌های سورئالش بسیار مشهور شده است. نمایش‌نامه‌های او در بیش از ۵۰ کشور جهان روی صحنه رفته است.

اریک امانوئل اشمیت ۲۸ مارس ۱۹۶۰ در لیون فرانسه به دنیا آمد، او خانواده‌ای ورزشکار داشت. پدر و مادر او هر دو معلم تربیت‌بدنی بودند. مادرش دونده‌ای مدال‌آور و از قهرمانان بوکس فرانسه بود و پدرش هم به‌عنوان فیزیوتراپیست و ماساژور فعالیت می‌کرد. پدربزرگ او یک جواهرساز بود.

روایتی وجود دارد که می‌گوید او پس‌ازاینکه با مادرش برای دیدن تئاتر رفت نسبت به این رشته علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت نویسنده شود. امانوئل اشمیت گفته است:‌«در شانزده‌سالگی دریافتم که باید نویسنده بشوم پس اولین نمایش‌نامه‌هایم را در دبیرستان نوشتمُ تولید کردم و در آن‌ها بازی کردم.»

اریک امانوئل اشمیت در رشته‌ی فلسفه درس‌خوانده است. او مدرک دکترای خود را در این رشته سال ۱۹۸۷ از دانشگاه سوربن دریافت کرد. رساله‌ی دکترای او درباره‌ی «دیترویت و متافیزیک» بود.

او سپس دوران خدمت سربازی خود را به‌عنوان دستیار آموزش در یک دانشگاه نظامی گذراند و پیش از آنکه به‌عنوان استاد دانشگاه مشغول به کار شود ۴ سال در دبیرستانی به نام «چربورگ» مشغول به کار بود. او به گفته‌ی خودش در سال ۱۹۸۹ در سفری به صحرای آهاگار نوعی تجربه‌ی معنوی فوق‌العاده‌ای داشت که او را در مسیر نوشتن قرارداد او در رمان «شب آتش» که سال ۲۰۱۵ منتشر شده است، این تجربه را توصیف کرده است.

در طول دهه‌ی نود میلادی، اریک امانوئل اشمیت نمایش‌نامه‌ای بسیاری نوشت که شهرت زیادی را در سراسر جهان برای او به ارمغان آورد. «دون خوان در دادگاه» عنوان نمایش‌نامه‌ای از اوست که سال ۱۹۹۱ در نانت اجرا شد. نمایش‌نامه‌ی بعدی او که «بازدیدکننده» نام دارد توانست جوایز مختلفی را به خود اختصاص دهد. پس از آن بود که اشمیت از شغل دانشگاهی‌اش استعفا داد و تمام زندگی‌اش را صرف نوشتن کرد.

 

سال ۲۰۰۱ ابراهیم آقا و گل‌های قرآن در فرانسه و آلمان روی صحنه رفت. سال ۲۰۰۴ بیش از ۲۵۰ هزار کپی از این نمایشنامه در فرانسه و بیش از ۳۰۰ هزار نسخه از آن در آلمان فروخته شد.

سال ۲۰۰۲ بود که اثر دیگری از اریک امانوئل اشمیت منتشر شد. زمانی که یک اثر هنری بودم رمانی است که چند بار به فارسی ترجمه‌شده و در ایران به شهرت خوبی دست‌یافته است. این رمان، داستان مرد جوانی است که بشریت خود را به یک هنرمند واگذار می‌کند تا او را به یک اثر هنری تبدیل کند. این رمان که چهارمین اثر اشمیت است بر اساس فاوست اثر گوته ساخته‌شده است. منتقدان این اثر را «تفسیر عالی اجتماعی» و «یک عاشقانه‌ی اصیل» نامیده‌اند.

سال ۲۰۰۸ انتشار رمان «اولیس از بغداد» نام اشمیت را دوباره سر زبان‌‌ها انداخت و استعداد او را در چیزی که منتقدان «داستان‌پردازی آفتاب‌پرست گونه» نامیده‌اند، نشان داد. او در این داستان سیاست‌های کشورش درباره‌ی آوارگان را زیر سؤال برده است. اسطوره و فلسفه در این داستان درهم‌آمیخته‌اند و تعهد امانوئل اشمیت را نشان می‌دهند.

او از سال ۲۰۰۲ در بلژیک زندگی می‌کند و از سال ۲۰۰۸ شهروند این کشور به شمار می‌رود. نهم ژوئن ۲۰۱۲ قسمت زبان و ادبیات فرانسه‌ی آکادمی سلطنتی بلژیک جایزه‌ی هوبرت نیس را به او اهدا کرد.

از اریک امانوئل اشمیت آثار بسیاری به‌جامانده است. از میان آثار او می‌توان به داستان‌های «گل‌های معرفت»، «انجیل‌های من»، «سوموکاری که نمی‌توانست تنومند شود»، «زن در آینه» و «ده فرزند نداشته‌ی بانومینگ» اشاره کرد.

همچنین نمایش‌نامه‌های معروف «ملاقات کننده»، «عشق لرزه»، «خرده جنایت‌های زناشویی»، «مهمان ناخوانده»، «اگر از نو شروع کنیم» و «مهمان‌سرای دو دنیا» اشاره کرد.

اریک امانوئل اشمیت در طول سالیان فعالیتش برنده‌ی جوایز بسیاری هم شده است. او در سال ۱۹۹۴ توانست جایزه‌ی مولیر را برای بهترین تئاتر مستقل از نگاه تماشاگران به دست آورد و از آن زمان به بعد هرساله جوایز مختلفی را به گنجینه‌ی افتخاراتش افزوده است. ازجمله جوایزی که او به آن‌ها دست یافته است می‌توان به جایزه‌ی آکادمی بالزاک، جایزه‌ی گنکور و تعدادی جایزه‌ی دانشگاهی در کشورهای اوکراین، کانادا و لهستان اشاره کرد.

 سال ۲۰۱۶ امانوئل اشمیت در کنار افرادی مانند پاتریک مونتل، الکساندر دویون، استفن دیاگانا و نلسون مونفورت یکی از مفسران بازی‌های المپیک ریودوژانیروی برزیل بود.

 در بهار سال ۲۰۱۷ اشمیت در پروژه‌ی «وقتی بزرگ می‌شوم» شرکت کرد و درباره‌ی دوران کودکی و بزرگ‌سالی خود صحبت کرد. «وقتی بزرگ می‌شوم» مجموعه مصاحبه‌هایی است که کاترین لالن آن‌ها را انجام داده است.