تو ای یار گلم آرامشم باش
همیشه با دل دیوانه ام باش
کنار تو منم با غصه قهرم
امید روشن فردای من باش
***
دلم را من به تو خوش کرده بودم
به هر کس غیرتو پشت کرده بودم
ولی دلبر دل ما را شکستی
چه بیهوده دلو خوش کرده بودم
***
نمی دانم بسازم یا بسوزم
ز بس که ساخته ام در حال سوزم
چرا حرف دلم فهمیدنی نیست
چو شمعی که فقط باید بسوزم
***
خودم کردم در این دنیا که سوختم
خودم در آتش خود ساخته سوختم
گله از کس ندارم جز زمانه
خودم آتش زدم بر دل که سوختم
***
بیا و تو نگاهی کن دوباره
ببین که چشم من داره می باره
ز رفتن تو حضر کن نازنینم
که چشم من دائماً چشم انتظاره
***
خداحافظ برو دلبر که میری
دلم را داده ای بر غم اسیری
برو که بودنت فایده نداره
بدان که از خاطرات من نمیری
***
رفیق نیمه راه من کجا رفت
همه عشق و وجود من کجا رفت
منو تنها گذاشتی توی غربت
امید و هم دمو جانم کجا رفت
***
به فردای خودم امید ندارم
چرا که چون تویی دیگر ندارم
برفت دلبر از خانه ی من
عزیز و همدمی دیگر ندارم
***
ای که مرا از همه درد رها می کنی
زخم دلم را تو دوا میکنی
غصه از این دل تو برون کردی و
با همه عالم تو وفا میکنی
***
تو گفتی می روم باور نکردم
دل و آماده ی ماتم نکردم
یک عمره رفتی و من در عذابم
خدا داند هنوز باور نکردم