معرفی، خرید و دانلود کتاب بابوچکا

مادر هم که از گل خیلی خوشش می­آید با حسرت گفت: اوه شما خیلی خوش­شانس هستید خانم ساکورا...! خانم ساکورا خندید و گفت: خب عزیزم فردا قرار است دور هم جمع شویم همه همسایه­ها مثل تو دوست دارند حیاط خانه­شان پر از گل باشد آقای چنگ هم قول داده به همه­مان کمک کند تو هم اگر مایل بودی شنبه ساعت ۴ به خانه ما بیا. مادر خیلی خوشحال شد و بلافاصله گفت: با کمال میل می­آیم. بعد از اینکه مادر و خانم ساکورا باهم خداحافظی کردند من و مادر به خانه که در چند قدمی ما بود برگشتیم پدر که بعد از سلام خشکی که با او کرده بود بی­آنکه منتظر ما شود تنهایی خودش را به خانه رسانده بود در را باز گذاشته بود و خدا را شکر نیازی نبود مادر ساعت­ها در کیف دستی­اش دنبال کلید بگردد مادر درحالی که داشت ویلچر مرا هل می­داد به پدر که بدون اینکه کفشش را در بیاورد روی یکی از کاناپه­ها ولو شده بود گفت: واقعاً انسان­های خوبی هستند. پدر هم همانطور که لم داده بود سرش را بالا آورد تا صورت خوشحال مادر را که چیز نادری بود ببیند و حالش را بگیرد بعد سرش را با ضرب روی متکا زد و با بی­حالی گفت: به ظاهر خوب هستند. مادر پالتویش را که رنگ سبز خیلی قشنگی داشت از تنش درآورد و در حالی که داشت آن را روی چوب رختی دم در آویزان می­کرد جواب داد: تو به همه مشکوک هستی البته بهتر است بگویم از همه متنفری! بعد روبه من کرد و گفت: درست می­گویم فرانک؟! من هم که با این حرف مادر موافق بودم و این هم جزء نوادر بود که من با مادر یک تیم شوم برای اینکه موافقتم را با او طوری نشان بدهم که پدر متوجه چراغ سبز من به مادر نشود سرم را تکان دادم اما پدر بعد از چند ثانیه انتظار کشیدن از من پرسید: فرانک چرا نظر واقعی­ات را نمی­گویی؟!