کتاب اکوتوریسم نشر افکار

کتاب «اکوتوریسم: اصول، تجربیات و سیاستها» نوشته مگان اپلروود و ترجمه نگار قدیمی است. او که مدیراجرایی انجمن بین‌المللی اکوتوریسم TIES است این کتاب را با همکاری برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد UNEP تدوین کرده است. می‌توان گفت کتاب«اکوتوریسم: اصول، تجربیات و سیاستها» ، در واقع سند مقدماتی اجلاس جهانی اکوتوریسم در کبک در سال ۲۰۰۲ است که به وضعیت اکوتوریسم در دنیا، جریان‌های مرتبط با آن، مشکلات موجود و درس‌های آموخته شده طی سال‌های گذشته اشاره دارد. به عقیده بسیاری از صاحبنظران، ایران از نظر جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی جزء کشورهای برتر دنیا و از ذخیره‌گاه‌های مهم تنوع زیستی کره زمین است. اکوتوریسم از جمله فعالیت‌هایی است که اگر به شکل صحیح و با توجه به اصول تبیین شده توسط ارگان‌های بین‌المللی انجام شود، می‌تواند منجر به حفاظت هر چه بیشتر از محیط زیست گردد. در مقابل چنانچه این اصول مورد توجه قرار نگیرند، اکوتوریسم نه تنها به حفاظت از محیط زیست منجر نمی‌شود بلکه موجب تخریب مناظر طبیعی، تهدید حیات وحش، ایجاد انواع آلودگی و در نهایت تجزیه جوامع بومی و محلی می‌گردد. در بخشی از کتاب «اکوتوریسم: اصول، تجربیات و سیاست‌ها» می‌خوانیم: «اکوتوریسم یا طبیعت‌گردی یکی از شاخه‌های گردشگری است که مبتنی بر جاذبه‌های طبیعی است. از سال ۱۹۹۰ اکوتوریسم به عنوان وسیله‌ای برای توسعه پایدار توسط سازمان‌های غیردولتی، کارشناسان توسعه و مراکز دانشگاهی مطرح و موردمطالعه قرار گرفت. بنابر این اصطلاح اکوتوریسم هم به عنوان یک مفهوم و هم به صورت شاخه‌ای از اقتصاد تعریف می‌شود. در سال ۱۹۹۱، جامعه بین‌الملل اکوتوریسم که در گذشته با نام جامعه اکوتوریسم شناخته می‌شد، اکوتوریسم را این‌گونه تعریف کرد: «اکوتوریسم سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که در آن محیط‌زیست حفظ و بر رفاه مردم بومی تاکید می‌شود».