از آغاز سده بیستم، ارتباط متقابل انسان و محیط به عنوان کانون اصلی بررسیهای مکانی پیوسته مورد تاکید جغرافیدانان قرار گرفته است. این دو مفهوم را باید در قالب مکان و زمان معین – یعنی وضعیت و شرایط خاص – مورد توجه قرار داد. بنایراین موضوع مورد بررسی در دانش جغرافیا،از هر دیدگاهی پیوسته از دو جز اصلی تشکیل میشود: "محیط طبیعی" و "محیط فرهنگی".در واقع، از تاثیر روابط متقابل بین این دو محیط و از برخورد نیروهای تعیین کننده در آنها، فضای خاصی فراهم میآید که معرف یک(عینیت جغرافیایی)، یا (واقعیت مکان-فضایی) است.