کتاب پایان های ضروری نشر انتشارات صابرین

«پایان‌های ضروری» یکی از آثار نویسنده‌ی کتاب‌های روان‌شناسی و روابط اجتماعی، «هنری کلاود»، است. او در این کتاب نشان می‌دهد که چرا باید گاهی به بعضی از کارها و عادت‌ها پایان داد یا حتی در صورت لزوم افرادی را از زندگی حذف کرد. کتاب پایان‌های ضروری با ترجمه‌ی «اکرم کرمی» در سال 93 در انتشارات صابرین منتشر شده است.

درباره کتاب پایان‌های ضروری

این کتاب به یکی از مهم‌ترین مسائلی می‌پردازد که زندگی افراد زیادی را تحت تاثیر خود قرار داده و کمتر کسی هم از آن اطلاع دارد: پایان دادن به کارهایی که همین امروز باید آن‌ها را کنار بگذارید. اگر امروز در کار و زندگی شخصی خود به بعضی کارها پایان ندهید، می‌تواند برنامه‌ها و طرح‌های فردا را به هم بزند. افرادی هستند که به راحتی به کارهایی که مانع پیشرفت‌شان می‌شود، پایان می‌دهند. اما در مقابل کسانی هم وجود دارند که انجام چنین کاری برای‌شان دشوار و غیرممکن به نظر می‌رسد.

در این کتاب خواهید دید که به پایان رسیدن بخشی از قانون هستی و جهان است. باید بتوانیم در زندگی فردی و اجتماعی با آن روبه‌رو شویم، در غیر این صورت راکد و ایستا می‌مانیم و از بین می‌رویم. پایان گرفتن جدا شدن بخشی جدانشدنی از زندگی است. بی‌تردید تشخیص این که چه چیزهایی باید کنار گذاشته شوند، به پیشرفت شما کمک می‌کند و مانع خیلی از شکست‌ها و ناکامی‌ها هم خواهد شد.

این کتاب اینجاست تا شما را با انواع گوناگون جدایی و پایان آشنا کند. با مطالعه‌ی این کتاب یاد می‌گیرید که چطور این تشخیص دهید چه چیزهایی را باید کنار بگذارید. به علاوه، راهکارهای موثر برای مقابله با آن‌ها را هم می‌آموزید. به این ترتیب خیلی زود متوجه می‌شوید که هنوز جای امیدواری هست و بسیاری از مشکلات کاری و فردی مایوس کننده در واقع ناشی از این است که نتوانسته‌اید تشخیص دهید کجا می‌توان امیدوار بود و کجا نمی‌توان، و یا این که نتوانسته‌اید راهکار مناسب برای رسیدن به هدف را بشناسید.

مروری بر فصل‌های کتاب پایان‌های ضروری

فصل اول، پایان دادن:کار مثبت شروع نمی‌شود، مگر این که به کار منفی پایان دهیم.
فصل دوم، هرس کردن: رشد و بالندگی مشروط به زدودن ناخواسته‌ها است.
فصل سوم، پذیرش پایان‌های ضروری به عنوان یک اصل: فصول گوناگون زندگی را وارد جهان‌بینی خود کنید.
فصل چهارم، به هنجار شدن رکود و ایستایی: درد هدف‌دار و درد بی‌هدف.
فصل پنجم، رسیدن به لحظه‌ی هرس کردن و اصلاح: واقع‌بینی، ناامیدی و نیرو گرفتن.
فصل ششم، امید در مقابل آرزو: تفاوت بین آن چه ارزش اصلاح شدن دارد و آن چه باید پایان یابد.
فصل هفتم، دانا، نادان و شرور: چه نوع آدمی در خورِ اعتماد شماست؟
فصل هشتم، ایجاد اضطرار: کسب انگیزه برای تغییر.
فصل نهم، مقاومت: چگونه بر موانع درونی و بیرونی غلبه کنیم؟
فصل دهم، دیگر آدم بدی نباشید: تصمیم‌گیری را به طرف مقابل واگذار کنید.
فصل یازدهم، گفت‌وگوهای سخت: راهکارهای خوب برای پایان‌های ضروری.
فصل دوازدهم، غم و اندوه خود را لمس کنید: هضم پایان‌های ضروری.
فصل سیزدهم، حفظ منابع: آنچه منابع و امکانات شما را تحلیل می‌برد.
نتیجه‌گیری: همه چیز رو به سوی آینده دارد.

در بخشی از کتاب پایان‌های ضروری می‌خوانیم

دوباره آن احساس ناخوشایند به سراغش آمد. این اواخر متوجه شده بود که هر روز صبح، در زمان معینی این احساس به سراغش می‌آید. در واقع هر وقت وارد محوطه پارکینگ اداره می‌شد و ماشین را خاموش می‌کرد که به دنبال آن رادیو هم خاموش می‌شد و می‌خواست در را باز کند، این حس ناخوشایند در درونش جان می‌گرفت. دیگر نمی‌توانست وجود آن را انکار کند؛ او دوست نداشت به محل کارش برود.

او در درون خود حس سنگینی داشت که بر خلاف طبیعتش بود. استفن از آن دسته آدم‌هایی بود که در هر کاری پیش قدم می‌شوند. وقتی بچه بود جلوتر از همه به سمت دشت می‌دوید؛ در کارهای گروهی نخستین کسی بود که می‌گفت: «بیاید این کار را بکنیم» ؛ در بحران‌های کاری او بود که توپ را می‌گرفت و بی‌توجه به موانع سر راه به جلو می‌دوید. او طبیعتی مشتاق داشت و در زندگی گیری نداشت، اما باید اعتراف می‌کرد که این اواخر هر روز صبح بعد از پارک کردن ماشینش در محوطه اداره، هیچ انگیزه‌ای برای کار کردن نداشت. حالا اشتیاق گذشته جای خود را به غصه داده بود؛ احساسی که پیش از این در او سابقه نداشت و مانع می‌شد انگیزه‌ای در او ایجاد شود.

اما آن روز صبح مثل همیشه سعی نکرد به زور در حوضچه خوش‌بینی‌اش شیرجه برود. در عوض دوباره ماشین را روشن کرد و به طرف پارکی رفت که هر روز سر راهش از آن می‌گذشت. در پارک جای مناسبی پیدا کرد که بتواند راحت فکر کند.

وقتی آرام گرفت، متوجه دو نکته شد. نخست اینکه مدت‌ها نتوانسته بود فکر کند. این چند سال اخیر که سکان هدایت شرکت را در دست گرفته بود، آن قدر درگیر شده بود که فرصت تامل و فکر کردن برایش باقی نمانده بود. او به دلیل نیاز مبرم شرکت فقط سخت کار کرده بود. شرکتی که به شدت دوستش داشت و فکر می‌کرد خانه همیشگی‌اش خواهد بود، دیگر مسیر مورد نظر او را طی نمی‌کرد. در واقع بیش از یک سال بود که از پیشرفت بازمانده بود و گویا قصد پیشروی هم نداشت. رگ حیات شرکت خشک شده بود و انجام کار در آن جنبه تکلیف پیدا کرده بود؛ نه کاری که در ابتدا به آن عشق می‌ورزید. بله، ماه عسل و دوران طلایی و خوش به پایان رسیده بود. حالا دیگر کارهای شرکت در نظرش چالشی بود که باید خود را با آن درگیر می‌کرد. وضعیت کنونی او همین بود.