دفتری که پیشِ رو دارید، سه گفتار در زمینهیِ حافظ پژوهی است و به سخنِ درستتر در بارهیِ زبانِ حافظ، زبانِ بلاغی و هنریِ او، و در پی، بازنماییِ برخی از شیوه و شگردها و طرح و ترفندهایِ هنری که چنین زبان و بیان و بلاغتی را رهاورد داشته است. و از آنجا که زبان، بهویژه زبانِ هنری و بلاغی با ذهن و ضمیر و بینش و باورِ آدمی پیوندی بسیار استوار دارد، ناگزیر گاهگاه و جایجای به برخی از بینش و باورهایِ حافظ نیز نگاهی گذرا و حاشیهای داشتهایم و گفتوگو و گزارشِ گسترده در بارهیِ ذهن و ضمیر، و بینش و باورهایِ او را ــکه شیرینتر و شایانتر نیز هستــ به دفتری دیگر وانهادهایم. این سه گفتار باید بسی پیش از اینها، به دستِ دوستداران میرسید، اما الاُمورُ مَرهونة بِاَوقاتِها (هر کار در گروِ وقتِ خویش است) و چونکه تقدیر چنین است چه تدبیر کنیم. با اینهمه، این دیرکرد بی سود و سبب و بی هود (سود) و حکمتی نبود و بر بنیادِ الخیرُ فی ما وَقَع (هرچه پیش آید خوش آید) زمینه شد تا این گفتارها گستردهتر و پرمایهتر شوند و از برخی پژوهشهایِ تازهتر نیز مایه گیرند.