(نسخه pdf)
از نگاه بسیاری از جریانهای اصلی زبانشناسی، این علم ذاتاً اجتماعی است که به معنای عام میتواند هر نوع مطالعهی زبان در هر سطحی، در بافت اجتماعی و فرهنگی آن را فارغ از برچسبهایی که بر آن نهاده شود، در بر گیرد. در کل بسیاری از رویکردهای معاصر زبانشناسی، از زبانشناسی نقشگرا، کاربردشناسی، مطالعات گفتمانی، نشانهشناسی اجتماعی و نشانهشناسی فرهنگی، زبانشناسی قضایی، جامعهشناسی زبان و مردمشناسی زبان گرفته تا به طور خاص آواشناسی اجتماعی را میتوان به نوعی بررسی زبان در بافت اجتماعی ـ فرهنگی، یا مطالعهی اجتماعی ـ فرهنگی زبان دانست. این مسئله بویژه در حوزهی مطالعات اجتماعی زبان به خوبی آشکار است...