درباره پژوهشی در تاثیر نمایش خلاق در فرآیند تربیتی کودکان
سرآغاز همه ی داستانها نام پاک اوست که در آغاز «یکی» بود و جز «یکی» نبود و آن یکی غیر از خدا هیچکس نبود. حمد و ثنا نثارش باد که عنایت بیعلتش در تمام مراحل زندگی شامل حالمان و در همه حال دستگیرمان است.
کودک اولین حرف از واژهی انسان و انسان اولین حرف از واژهی جامعه است؛ و اگر این حرف درست ادا شود، جامعه نیز زیبا میگردد.
و دنیای کودکی، دنیایی پر از شادی، حیرت و شوق است. دنیایی که در آن دروغ و ریا و کینه وجود ندارد و بر عکس دنیای ما بزرگترها از منطق، واقعیت و پایبندی به اصول و قوانین در آن خبری نیست.
اکنون اگر برگردیم و به گذشته فکر کنیم، به یاد میآوریم وقتی را که بچه بودیم ولی دلهای بزرگتری داشتیم چقدر راحت میبخشیدیم، واژهی گذشت برایمان معنی لغوی نداشت ولی باگذشتترین بودیم بدون آنکه معنیاش را بدانیم.
و امروز که بزرگ شدهایم، چقدر تغییر کردهایم!
آن روزها، آسمان رؤیاهایمان چقدر پایین بود و چه راحت با خدا حرف میزدیم؛ چه ساده دستهایمان را دراز میکردیم و یک دامن ستاره و لبخند و شوق میچیدیم. آن روزها چقدر آبی و زلال بودیم.
چه شد آن کودکیمان؟ در کدام پستو و صندوقخانهای جا گذاشتیم؟