هم اکنون وضعیت نفوذ شبکههای ماهوارهای فارسیزبان در داخل کشور، بهرغم غیرقانونی بودن ماهواره، به حدی رسیده که نظرسنجیهای صداوسیما از بیننده ۴۰ تا ۵۰درصدی ماهواره در داخل کشور حکایت دارد. به عبارت دیگر، حدود نیمی از مردم به شبکههای تلویزیونی ماهوارهای دسترسی دارند و محتوای فرهنگی و سیاسی این شبکهها را بدون هیچگونه ممیزی و مدیریتی دریافت میکنند. این وضعیت منجر به بروز ناهنجاریهای گستردهای در حوزه اخلاق و فرهنگ جامعه از یک سو و آسیبهای امنیتی و سیاسی وسیعی از سوی دیگر شده است.
شاید یکی از دلایل حفظ نظام انحصاری فعلی دغدغههای فرهنگی ناشی از کاهش کنترل روی تولید محتوای قابل پخش از آنتن رادیو و تلویزیون داخلی بوده است. دغدغه دیگر، نگرانی ناشی از حضور دیدگاههای سیاسی متفاوت با سلیقه حاکم در تریبون صداوسیماست.