درِ ورودی ساختمان از سمت کوچه هیچ حالت استثنایی ندارد: دری سیاه و براق، با اندازهی معمولی، یعنی نه کوچکتر و نه بزرگتر از درِ خانههای مجاور، با گچبریهای ظریف به سبک دوران دیرکتوار. ظاهراً مانند سایر درها چوبی است. تنها چیزی که آن را از دیگر درها متمایز میکند ــ اگرچه در نظر اول کسی متوجه آن نمیشود ــ نداشتن دستگیره، سوراخ قفل، چفت، کوبه، زنگ و غیره است. آدم نمیتواند بفهمد در به طرف راست باز میشود یا به طرف چپ. حتی در نهایت میتواند در نباشد. باید از این راهی که به هیچ جا منتهی نمیشود پرهیز کرد.