سیاوش همچنان حرف میزد و با کلافگی برای ارسطو خط و نشان میکشید و ستایش هم از شدت ترس و استرس دست و پایش را جمع کرده و مثل بید در دلش میلرزید تمام ترسش از این بود که مبادا سیاوش چیزی در مورد ملاقات امروزش با ارسطو بفهمد و برای همیشه اعتمادش را نسبت به او از دست بدهد که باز هم ناخواسته چهرهی مردانهی ارسطو پیش چشمش ظاهر شد و صدای او در گوشش پیچید که: "به شرافتم قسم میخورم که کسی از ملاقات امروز ما باخبر نخواهد شد."
مزخرف.....نویسنده بار ها و بارها راوی رو تغییر میده...غلط داره ....داستان آبکی و به شدت ضعیفه....خیلی تلاش کردم تا آخر بخونم اما نتونستم بسکه بی محتوا بود...
2
بد نبود اما عالی و شگفت انگیز هم نبود،تِم داستان تکراری بود...